H κοινωνία αξιών έχει ολοκληρωμένη πρόταση για τα κόκκινα δάνεια

Μετά από 7 χρόνια κρίσεως όπου ο χρηματοπιστωτικός τομέας συνεχίζει να αιμοδοτείται με συνεχείς αποτυχημένες ανακεφαλαιοποιήσεις που επιβαρύνουν το συνολικό δημόσιο χρέος, οι πολιτικοί και οι τραπεζικοί προβάλουν σαν την επιτομή της αποτελεσματικής διαχείρισης των κόκκινων δανείων τον διευρυμένο διάλογο με όλους τους ενδιαφερόμενος φορείς και ένα ασθενές και ανολοκλήρωτο θεσμικό πλαίσιο. Αναλίσκονται σε ατέλειωτους και αναποτελεσματικούς διαλόγους, ενώ τα κόκκινα δάνεια συνεχίζουν να μεγαλώνουν (πάνω από 78 δις οι τελευταίες καταγραφές).

Η επιτομή της ολιγωρίας και της αναποτελεσματικότητας διακυβέρνησης (πολιτικής και τραπεζικής).

Ο διάλογος θα πρέπει να προχωρήσει επιτέλους σε ανώτερο επίπεδο, σε επίπεδο συμφωνίας επί συγκεκριμένων λύσεων και ολοκλήρωσης συγκεκριμένου θεσμικού πλαισίου, μέ ορίζοντα μήνα και όχι παραπάνω. Τα περιθώρια έχουν περάσει προ πολλού.

Επίσης όσοι πιστεύουν ότι μπορούν με συνθήματα είτε με μία ρύθμιση, με ένα μέτρο, να δώσουν λύση σε αυτό το κρίσιμο πρόβλημα για την οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου, πλανώνται πλάνην οικτράν. Πρέπει να εφαρμοσθεί συνδυαστικό θεσμικό πλαίσιο και προοδευτικά εφαρμοζόμενα μέτρα, με κριτήρια κατάλληλα θεσμοθετημένα, με συγκεκριμένο και αυστηρό τρόπο τήρησης και με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα, με δείκτες αποτελεσματικότητα και αληθινά στοιχεία.

Η "κοινωνία αξιών" συνεπής με την πολιτική της αντίληψη περί αποτελεσματικότητας, προτείνει συγκεκριμένα πράγματα και λύσεις που θα πρέπει να τεθούν άμεσα στο τραπέζι των συζητήσεων.

1. Τουλάχιστον το 40% του πρωτογενούς πλεονάσματος θα πρέπει να επιστρέψει στην αγορά για αποπληρωμή των χρεών του δημοσίου προς τις επιχειρήσεις. Επίσης θα πρέπει να θεσμοθετηθεί ο συμψηφισμός των χρεών των ιδιωτών με το δημόσιο.

2. Να υπάρξει αλλαγή αντίληψης στο πτωχευτικό θεσμικό πλαίσιο από πτωχευτική διαδικασία να μετεξελιχθεί σε διαδικασία εξυγίανσης, ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε πολλές επιχειρήσεις να εξυγιανθούν και να ανακάμψουν.

3. Η έννοια της «Δεύτερη Ευκαιρίας» που η “κοινωνία αξιών” την είχε παρουσιάσει από την πρώτη στιγμή δημιουργίας της (πολύ πριν γίνει καραμέλα στο στόμα κάθε πολιτικάντη που αγνοεί το πραγματικό της νόημα), δεν πρέπει να αναφέρεται μόνο στις επιχειρήσεις αλλά να αφορά ΟΛΟΥΣ και τους μικρομεσαίους, τους επαγγελματίες αλλά και τα φυσικά πρόσωπα. 

Και σύμφωνα με την αντίληψη της κοινωνίας αξιών, δεν φτάνει να λες ..”εγώ σε έσωσα πρόσκαιρα, τώρα κολύμπα στο αχανές και ταραγμένο πέλαγος, ενώ σου έχω πάρει και το σωσίβιο”…, αλλά να δημιουργεί προοπτικές και επί των αποτελεσμάτων. 

(Άλλωστε στις τράπεζες έχει δοθεί τρίτη ευκαιρία και πάμε αισίως και για τέταρτη ευκαιρία με τις ανακεφαλαιοποιήσεις).

4. Η έννοια του εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού είναι η άλλη μεγάλη καραμέλα στο στόμα όλων, που την πιπιλίζουν άκριτα χωρίς να καταλαβαίνουν τι πραγματικά σημαίνει και το κυριότερο τι απαιτεί. 

Το έχουμε ξαναγράψει, “στρατηγική” είναι να επιδιώκεις σκοπούς με τα μέσα που έχεις ΤΩΡΑ, ενώ ο στρατηγικός σχεδιασμός απαιτεί μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα με μέσα που μπορεί να μην τα έχεις τώρα, αλλά θα πρέπει να σχεδιάσεις πως θα τα αποκτήσεις, για να επιτύχεις τους οριοθετημένους στόχους σου, χρονικά και επί αποτελεσμάτων.

5. Συνεπώς οι πολιτικάντηδες αλλά και οι τραπεζικοί δεν μας λένε πως στρατηγικά θα επιλυθεί αποτελεσματικά το ζήτημα των κόκκινων δανείων, αφού το θεσμικό πλαίσιο είναι ατελές, ο εξωδικαστικός συμβιβασμός πάσχει, το νομοσχέδιο ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί, το υπάρχον πλαίσιο διαμεσολάβησης δεν μπορεί να εφαρμοσθεί αποτελεσματικά αφού είναι ατελές και με πολλά πρακτικά προβλήματα, και ο Τραπεζικός κώδικας για τα κόκκινα δάνεια δεν είναι καν γνωστός στους υπόχρεους, ούτε λειτουργεί εντός του ευρύτερου θεσμικού πλαισίου.

6. Πέραν τούτου ακόμη και αν ολοκληρωθεί η ψήφιση του νόμου για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, και πάλι δεν λύνει το πρόβλημα της εθελούσιας συμμετοχής και τα προβλήματα εγγυήσεων επί της διαδικασίας, αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης.

Επίσης απαιτούνται και επιπρόσθετα μέσα για να υποστηριχθεί μία εθνική στρατηγική για τα κόκκινα δάνεια.

• Περιουσιολόγιο: με όλα τα περιουσιακά στοιχεία, τις καταθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ομόλογα, μετοχές και κάθε μορφής τίτλους. 

Ο σκοπός δεν είναι για να επιβάλλει η κλεπτοκρατική κυβέρνηση νέους φόρους, αλλά για να ελεγχθεί το πόθεν έσχες, η φοροδιαφυγή και για να ελεγχθούν οι στρατηγικοί κακοπληρωτές.

Ταυτόχρονα να αξιοποιηθεί και η πλατφόρμα πληροφοριών του ΟΟΣΑ και των χωρών της ΕΕ.

• Να επιταχυνθεί η δικαστική επίλυση (και στην εξωδικαστική να μειωθούν οι χρόνοι) με ξεχωριστή δικαστική όδευση για υποθέσεις κόκκινων δανείων.

• Οι τράπεζες να ενισχύσουν τα τμήματα διαχείρισης των κόκκινων δανείων με τους καλύτερους υπαλλήλους τους, αφού χρειάζεται εξειδικευμένη τεχνική γνώση, δημιουργικότητα και τόλμη, για να διευκολυνθεί η οιαδήποτε διαπραγμάτευση και επίλυση. 

• Η γραφειοκρατία να μειωθεί σταδιακά και γρήγορα, με συγκεκριμένους μετρήσιμους στόχους και χρονοδιάγραμμα.

• Το “ακαταδίωκτο” των τραπεζικών υπαλλήλων που συζητείται για αυτούς που θα διαχειριστούν την διαπραγμάτευση, κατά την άποψή μας δεν θα βοηθήσει, αντίθετα υπάρχει ο κίνδυνος ανάπτυξης πελατειακού συστήματος και κάλυψης ευθυνών όπως γίνεται και με το “ακαταδίωκτο” των βουλευτών και το “ανεύθυνο” των Υπουργών.

Μόνο με συγκεκριμένα κριτήρια τα οποία να είναι θεσμικά κατοχυρωμένα στο θεσμικό ολοκληρωμένο πλαίσιο το οποίου να περιλαμβάνει και τον τραπεζικό κώδικα διαχείρισης, μπορεί να είναι το λειτουργικό και αξιόπιστο εργαλείο για αποφυγή της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Σε κάθε περίπτωση ακόμη και αν εφαρμοσθεί, δεν μπορεί να έχει αναδρομική ισχύ και θα πρέπει να συνοδεύεται και με ένα μηχανισμό ελέγχου και απονομής ευθυνών σε περίπτωση που υπάρχει σκοπούμενη διάκριση, πελατειακή σχέση, διαφθορά και διαπλοκή.

• Όσον αφορά τις Τράπεζες οι οποίες φέρουν ακέραια την ευθύνη για τον μεγαλύτερο όγκο των κόκκινων δανείων, πρέπει με κατάλληλα θεσμοθετημένα κριτήρια να αμβλύνουν τις επιπτώσεις του Τειρεσία, όσον αφορά τους χρόνους και τα κριτήρια διαγραφής, ώστε να μπορούν να βοηθηθούν οι επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες οι οποίοι κάνουν πραγματική προσπάθεια για να επανεκκινήσουν και να σταθούν στα πόδια τους.

• Επίσης θα πρέπει να υπάρξει και ο “Λευκός Τειρεσίας” για όσους είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους, με συγκεκριμένες ελαφρύνσεις είτε σε επιτόκια είτε σε χρόνους αποπληρωμής, γιατί αυτοί είναι που συντηρούν όχι μόνο τις τράπεζες, αλλά είναι και οι ατμομηχανές της οικονομίας και πρέπει όχι μόνο να προστατευθούν αλλά και να ενισχυθούν.

Τέλος όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να προωθηθεί η λύση της δημιουργίας μίας μεγάλης Ευρωπαϊκής “Bad Bank”, την οποία εξετάζει η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (ΕΒΑ) για να ενισχυθεί η Ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική σταθερότητα, δεδομένου ότι το πρόβλημα των κόκκινων δανείων είναι μεγάλο και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.