1. Ο κ. Τσίπρας σε γενικές γραμμές προσπάθησε να διατήρησει μία ανούσια και αχρείαστη ισορροπία, αναμασώντας πράγματα ήδη συμφωνημένα στο κείμενο της Νέας Υόρκης.
2. Αναλώθηκε υπερβολικά στην προσπάθεια του να προβάλει τα επιτεύγματα της κυβέρνησής του στην Ελλάδα, με υπερβολές, ψεύδη και ευχολόγια, που δεν ξεγελούν πλέον κανένα στην σημερινή εποχή της ανοικτής και εύκολης πληροφόρησης.
– Κατέφυγε σε μία αναχρονιστική και ιδεοληπτική προσπάθεια προπαγανδισμού.
– Καλύτερα θα ήταν να επικεντρωνόταν στα προβλήματα των προσφυγικών- μεταναστευτικών ροών, να προβάλει τις θέσεις, τις προτάσεις και τα Ελληνικά αιτήματα και να μην επεκτεινόταν σε αχρείαστα “statements” πολιτικής ιδεολογίας.
3. Στην ουσία έπλεξε το εγκώμιο της Τουρκίας για την “άριστη” συνεργασία και υλοποίηση της συμφωνίας για το προσφυγικό ζήτημα, πράγμα που όλοι οι “αυτόχθονες” γνωρίζουμε ότι είναι ψεύδος.
– Εν αντιθέσει ο Τούρκος πρόεδρος δεν αναφέρθηκε στην Ελλάδα καθόλου, αλλά μίλησε μόνο για τα προβλήματα και τις προσπάθειες που κάνει η δική του χώρα στον τομέα αυτό, έδωσε στοιχεία του οικονομικού βάρους και των αριθμών που αναλαμβάνει και ζήτησε συγκεκριμένα πράγματα για την χώρα του.
4. Στην συνέχεια και παρ’ όλα όσα διαμείφθηκαν στην Νέα Υόρκη, ο κ. Τσίπρας στην μίνι σύσκεψη Βιέννης συνέχισε το “λιβάνισμα” της Τουρκίας, ακολουθώντας την ίδια ρητορική και ακόμη πιο έντονη λέγοντας:
”Η Ευρώπη να επιταχύνει την υλοποίηση της Συμφωνίας στο ζήτημα της βίζας, -με παράλληλη τήρηση του Οδικού Χάρτη από την Τουρκία- και παροχή οικονομικής βοήθειας στην Τουρκία για την διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος.”
5. Αυτού του είδους η εξωτερική πολιτική του “κατευνασμού, της κολακείας και του εκθειασμού” είναι προτρεπτική για την Τουρκία για να διεκδικεί περισσότερα, όπως το έχει αποδείξει πολλάκις. Ταυτόχρονα κάνει ακόμη μεγαλύτερο κακό, γιατί αποδυναμώνουμε μόνοι μας τα επιχειρήματά για την αναξιοπιστία και την επιθετικότητά της και χάνουμε τα διεθνή ερείσματά μας, αφού την νομιμοποιούμε στην συνείδηση της διεθνούς κοινότητας.
6. Η δήλωσή του για το Κυπριακό ήταν στο ίδιο πνεύμα των υποχωρήσεων. Συγκεκριμένα:
– Ενώ αναφέρεται στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ, στην συνέχεια το ακυρώνει, αρνούμενος το καθεστώς των εγγυήσεων και στην ουσία τον ρόλο της Ελλάδος ως εγγυήτριας δύναμης στην Κύπρο.
– Εκχωρεί δηλαδή μία νόμιμη συμφωνία, εξισώνοντας την με την παράνομη κατοχή της Κύπρου (σύμφωνα με αποφάσεις του ΟΗΕ), που συνιστά διαρκές έγκλημα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.
– Με τον τρόπο αυτό υποχωρεί για το καθεστώς κατοχής της Κύπρου.
7. Ψάχνοντας στα επίσημα κείμενα και αρχεία του ΟΗΕ για την σύσκεψη, βρήκαμε ότι η ονομασία “Macedonia” χρησιμοποιείται πλέον ευρύτατα, παρά την απόφαση του ίδιου του ΟΗΕ.
– Το 1993, κατόπιν της σύστασης του ΣΑ/ΟΗΕ, η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας έγινε δεκτή στον ΟΗΕ με απόφαση της ΓΣ/ΟΗΕ με την προσωρινή ονομασία της έως ότου βρεθεί μια συμφωνημένη λύση. (http://www.mfa.gr/imag…/…/fyrom/resolution_unga_225_1993.pdf).
– Εμείς πλέον το αντιμετωπίζουμε χλιαρά, για τα μάτια του κόσμου και έχουμε πάψει να αντιδρούμε.
Μεγάλο λάθος το οποίο δημιουργεί προηγούμενο, είναι δύσκολα αναστρέψιμο στην συνέχεια και τελικά μας μειώνει την διαπραγματευτική ικανότητα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευτεί μετά από έλεγχο. Υβριστικά ή συκοφαντικά σχόλια δε δημοσιεύονται.