Ο υγρός στίβος έχει δώσει στην Ελλάδα μεγάλες διακρίσεις. Στο πόλο, ανδρών και γυναικών, στις μεγάλες αποστάσεις, στις καταδύσεις. Η παρουσία της ελληνικής κολύμβησης στο Λονδίνο απέδειξε ότι ο ελληνικός υγρός στίβος έχει διακριτή παρουσία στην Ευρώπη.
Τα δύο μετάλλια, του Βαζαίου και του Χρήστου, τα πανελλήνια ρεκόρ και οι πολλές συμμετοχές σε τελικούς αποδεικνύουν ότι η δυναμική της ελληνικής κολύμβησης είναι εξαιρετική. Όμως, ο ελληνικός αθλητισμός στον υγρό στίβο ασφυκτιά. Η επιχορήγηση της ΚΟΕ έχει μειωθεί στην εξωφρενική περιοχή του 80%. Τα κολυμβητήρια κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο. Οι προπονητικοί χώροι περιορίζονται δραματικά.
Η ΕΟΕ αδυνατεί να λειτουργήσει το κολυμβητήριο του Ζαππείου. Απλές επενδύσεις, που θα απομείωναν το μεγάλο κόστος συντήρησης εξασφαλίζοντας ενεργειακή αυτονομία στα κολυμβητήρια, μπλέκουν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και της υποχρηματοδότησης.
Ακόμα και η προμήθεια ισοθερμικών καλυμμάτων, που μειώνουν κατά πολύ το κόστος θέρμανσης των κολυμβητηρίων με ταχύτατη ροή απόσβεσης του κόστους της προμήθειας, δεν πραγματοποιούνται. Πολλά από τα προβλήματα δεν είναι οικονομικά αλλά οφείλονται στην κακή οργάνωση του ελληνικού δημοσίου. Για να αναπτυχθεί ο υγρός στίβος απαιτείται σχεδιασμένη συνεργασία με την ιδιωτική πρωτοβουλία, βάση της οποίας είναι το αμοιβαίο όφελος. Αλλιώς δεν γίνεται.
Υπάρχουν λύσεις, συγκεκριμένες προτάσεις και οι βασικές δομές για να εκπονηθεί ένα τέτοιο σχέδιο. Αν αυτό δεν συμβεί, ένας ακόμα σημαντικός πυλώνας του ελληνικού αθλητισμού θα οδηγηθεί στην παρακμή και την κατάρρευση.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευτεί μετά από έλεγχο. Υβριστικά ή συκοφαντικά σχόλια δε δημοσιεύονται.