Μέλη του Δ.Σ. της Δωρικής Αδελφότητας στην Ιερά Μονή της Παναγίας Βαρνάκοβας

Στο κέντρο η Ηγουμένη της Μονής, Γερόντισσα Θεοδοσία, αριστερά ο Υπεύθυνος Πολιτισμού & Νεολαίας της Δωρικής Αδελφότητας κ. Δημήτρης Μπέσκος και δεξιά ο πρόεδρος κ. Γιάννης Μπαλατσούρας

Αντιπροσωπεία της Δωρικής Αδελφότητας με τους κκ Γιάννη Μπαλατσούρα, Πρόεδρο, Μιχάλη Δρίτσα, Αντιπρόεδρο και Δημήτριο Μπέσκο, Υπεύθυνο Πολιτισμού και Νεολαίας, επισκέφθηκαν την Ιερά Μονή της Παναγίας Βαρνάκοβας.

Κατά την επίσκεψη η αντιπροσωπεία είχε την ευλογία και χαρά να συναντήσει και να συνομιλήσει με την Ηγουμένη της Μονής, τη γερόντισσα Θεοδοσία Ανδρικοπούλου στην οποία οφείλεται η επαναλειτουργία της Ιεράς Μονής από το 1992. Χάρη στην αυτοθυσία και προσφορά της γερόντισσας και στις άοκνες προσπάθειες της ίδιας και των μοναχών που την ακολουθούν, το ιστορικό αυτό Μοναστήρι έχει ζωντανέψει και σήμερα αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους «φάρους» της Ορθοδοξίας και συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών.

Πέρα από τη θερμή υποδοχή της, η αγιοσύνη της γερόντισσας δώρισε στη Δωρική Αδελφότητα αντίγραφο της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας Βαρνάκοβας και βιβλία για την ιστορία του μοναστηριού και τα θαύματα της Παναγίας.

Στο κέντρο η Ηγουμένη της Μονής, Γερόντισσα Θεοδοσία, αριστερά ο Αντιπρόεδρος της Δωρικής Αδελφότητας κ. Μιχάλης Δρίτσας και δεξιά ο πρόεδρος κ. Γιάννης Μπαλατσούρας

Η γερόντισσα έδωσε την ευλογία της στη Δωρική Αδελφότητα και εκδήλωσε τη χαρά και ικανοποίησή της για την πρόθεση της Αδελφότητας να πραγματοποιήσει τιμητική Θεία Λειτουργία και περιφορά της εικόνας της στην εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, την 21 Νοεμβρίου στο Παγκράτι, έδρα της Δωρικής Αδελφότητας.

Ιερά Μονή της Παναγίας Βαρνάκοβας
Πρόκειται για το 5ο αρχαιότερο Μοναστήρι της πατρίδας μας και χαρακτηρίζεται ως η Αγία Λαύρα της Ρούμελης.

Όπως αναφέρει η κτητορική επιγραφή, η οποία βρίσκεται στο εσωτερικό του καθολικού, εντοιχισμένη υπεράνω της πύλης που συνδέει τον εξωνάρθηκα με τον κυρίως ναό, η Μονή ιδρύθηκε το 1077, επί αυτοκράτορος Μιχαήλ Ζ' Δούκα (ή Παραπινάκη) (1071-1078) και Οικουμενικού Πατριάρχου Κοσμά Α' Ιεροσολυμίτου (1075-1081). Ιδρυτής της ήταν ο Όσιος Αρσένιος ο Βαρνακοβίτης, μοναχός καταγόμενος από την Καρυά Δωρίδας.

Επί αυτοκράτορος Αλεξίου Α' Κομνηνού (1081-1118) και Οικουμενικού Πατριάρχου Νικολάου Γ' Κυρδινιάτη (ή Γραμματικού) (1084-1111), ολοκληρώνεται η κατασκευή του μοναστικού συγκροτήματος, ενώ ιδρύεται δεύτερος και μεγαλοπρεπέστερος ναός το 1148. Ο Αλέξιος Κομνηνός περιεβλήθη το Μοναχικό Σχήμα με το όνομα "Ακάκιος" και ετάφη μέσα στον Ναό της Παναγίας. Στον ίδιο Ναό ετάφη και ο Εμμανουήλ Πορφυρογέννητος, που είχε διαδεχθεί τον Ιωάννη Ανδρόνικο και αυτός τον Αλέξιο Κομνηνό στο θρόνο.

Στις αρχές του 13ου αιώνα, όπως αναφέρεται στο κτητορικό της, ζούσαν στη Βαρνάκοβα 96 ιερομόναχοι και διάκονοι, ενώ η περιουσία του Μοναστηριού ήταν μεγάλη, ανάλογη του κύρους του.
Το 1919, ο αρχαιολόγος Αναστάσιος Ορλάνδος ανακάλυψε τους τάφους των 2 Κομνηνών κάτω από το δάπεδο του εσωνάρθηκα, ενώ σώζονται μέχρι σήμερα στη Μονή οι επιτύμβιες πλάκες. Ανάλογη με τους Κομνηνούς εύνοια προς το Μοναστήρι λέγεται πως επέδειξαν και οι τελευταίοι αυτοκράτορες του Βυζαντίου, οι Παλαιολόγοι.

Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, η Μονή διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο ως εθνικό και πατριωτικό κέντρο. Υπήρξε κρησφύγετο-ορμητήριο πολλών Κλεφτών και Αρματωλών της γύρω περιοχής (όπως οι Δήμος Σκάλτσας ή Σκαλτσοδήμος, Κωνσταντάρας ή Ζαχαριάς, Καλύβας), ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που ενεπλάκη σε ένοπλη αντιπαράθεση με τους Τούρκους, λόγω της φιλοξενίας κυνηγημένων Ελλήνων οπλαρχηγών. Σε διάφορες μάχες της περιοχής την περίοδο της Επανάστασης του 1821 έλαβε σημαντικό ρόλο και ο μοναχός της μονής Παρθένιος Ζωγράφος, επικαλούμενος για τη δράση του και «Παπαφλέσσας της Δωρίδας». Κατά το έκτο έτος της επανάστασης (1826), λίγες εβδομάδες μετά την Έξοδο του Μεσολογγίου, δύναμη 4.000 ανδρών του Κιουταχή, προελαύνοντας προς τα ανατολικά, πολιορκεί την Βαρνάκοβα. Ηγούμενος είναι τότε ο Κοσμάς Θεοχάρης. Μαζί με τους μοναχούς, μέσα στο μοναστήρι βρίσκονται αρκετοί οπλαρχηγοί της περιοχής και όχι μόνο (π.χ. Κίτσος Τζαβέλας). Η πολιορκία κρατάει ημέρες, ωστόσο οι Τούρκοι αδυνατούν να καταλάβουν το μοναστήρι. Ύστερα από επανειλημμένες προσπάθειες εκπόρθησης των οχυρώσεών του χωρίς επιτυχία, αποφασίζουν μυστικά να σκάψουν υπόγεια, κάτω από τη Μονή, με σκοπό να την ανατινάξουν. Το μυστικό τους προδίδεται, όμως, στους μοναχούς από έναν Αλβανό και στις 26 Μαΐου αποφασίζεται έξοδος, η οποία και πραγματοποιείται, με απώλεια δύο μοναχών και ενός λαϊκού. Η Βαρνάκοβα, έπειτα, ανατινάζεται από τους Τούρκους, για να ξαναχτιστεί μετά από πέντε χρόνια, το 1831, με μάλλον προσωπική επιχορήγηση 1.800 φοινίκων από τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος θεωρείται δεύτερος κτήτωρ της Μονής.

Με τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους, το Μοναστήρι λειτουργεί ξανά, χωρίς να έχει την ίδια περιουσία, ούτε την ίδια έκταση, όπως άλλοτε, ενώ το 1984 η Μονή ερημώθηκε μέχρι το 1992 που ανασυστάθηκε.

Από την κτίση της μέχρι και σήμερα, αποδίδονται στην Παναγία Βαρνάκοβα ένα πλήθος θαυμάτων. Μερικά από αυτά καταγράφονται σε βιβλία που έχει εκδόσει η ίδια η Μονή.

Η γερόντισσα έδωσε την ευλογία της στη Δωρική Αδελφότητα και εκδήλωσε τη χαρά και ικανοποίησή της για την πρόθεση της Αδελφότητας να πραγματοποιήσει τιμητική Θεία Λειτουργία και περιφορά της εικόνας της στην εορτή των Εσοδίων της Θεοτόκου, την 21 Νοεμβρίου στο Παγκράτι, έδρα της Δωρικής Αδελφότητας.