Καθαρίζοντας την αποθήκη μου, είδα σε ένα ράφι της ένα σκονισμένο κουτί, ξεχασμένο εκεί για περισσότερα από 10 χρόνια! Αμέσως μόλις το είδα, είπα μέσα μου: "Οι τηλεκάρτες".
Ένα κουτί με περισσότερες από 700 τηλεκάρτες, τοποθετημένες σε δεσμίδες των 100, πιασμένες με λαστιχάκι. Ήταν τέλη της δεκαετίας του '90 όταν αυτές οι όμορφες πλαστικές κάρτες, αποτελούσαν "απαραίτητο αξεσουάρ για κάθε πορτοφόλι", πόσο μάλλον για όσους έτυχε να υπηρετήσουμε τότε τη στρατιωτική μας θητεία.
Σε αντίθεση με άλλες χώρες, εδώ στην Ελλάδα οι τηλεκάρτες απέκτησαν συλλεκτική αξία -κυρίως όσες παράχθηκαν σε λιγότερα από 25.000 αντίτυπα και δεν πωλούνταν στα περίπτερα- αλλά και συναισθηματική, αφού όλοι φροντίζαμε να κρατάμε κάπου φυλαγμένες όχι μόνο αυτές που μας άρεσαν περισσότερο, αλλά και εκείνες που είναι αφιερωμένες σε σημαντικά ιστορικά γεγονότα και τοποθεσίες -κοντινές αν όχι οι ίδιες- με αυτές των τόπων καταγωγής μας.
Η πρώτη τηλεκάρτα της ευρύτερης περιοχής από τις "τοπικές" είναι αφιερωμένη στην Αγία Ευθυμία Φωκίδας. Η μπροστινή όψη, με το "τσιπάκι" της κάρτας έχει μια πανοραμική όψη του χωριού, ενώ η άλλη πλευρά, δείχνει ανθισμένες αμυγδαλιές. Κυκλοφόρησε σε 250.000 αντίτυπα το Μάρτιο του 1998.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευτεί μετά από έλεγχο. Υβριστικά ή συκοφαντικά σχόλια δε δημοσιεύονται.