Σκέψεις και αφιέρωση στον άτυχο αστυνομικό από συνάδελφό του

Κάθομαι σπίτι, μπροστά από τον υπολογιστή και σκέφτομαι πώς θα ήταν αν εγώ ήμουν στη θέση σου. Σκέφτομαι πως θα ήταν αν το δικό μου παιδί ήταν στη θέση των δικών σου. Σκέφτομαι τη γυναίκα μου να προσπαθεί να ανταπεξέλθει σε όλες αυτές τις καταραμένες στιγμές. Σκέφτομαι την μάνα μου και τον πατέρα μου να βλέπουν το παιδί τους να φεύγει άδικα. Όλες οι σκέψεις όμως αυτές σταματάνε όταν γυρνάω το κεφάλι μου στη τηλεόραση και βλέπω άσχετους να πουλάνε πολιτική, άσχετους να μοιράζουν υποσχέσεις στα μούτρα μας και από πίσω μας, να κοιτούν τους εαυτούς τους.

Βλέπω άντρες να φοράνε φούστες και κόσμο να τους χειροκροτεί για την γελοία ατάκα που μόλις άκουσε. Υποκρισία. Τελικά Γιώργο ξέρεις τι σκέφτομαι; Σκέφτομαι ότι τα παιδιά σου, η γυναίκα σου και οι γονείς σου πρέπει να είναι ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ που σε έχουν. Λέω σε έχουν γιατί δεν έφυγες ποτέ. Είσαι εδώ μαζί με τους άλλους που λέμε ότι έφυγαν και μας δείχνετε τον δρόμο για να είμαστε καλύτεροι αστυνομικοί και άνθρωποι. Είσαστε εδώ για να μπορέσουν οι δικοί μας να μην μας χάσουνε ποτέ. Ευχαριστούμε...

Αναδημοσίευση από: Ομάδα ΔΙ.ΑΣ