Κοινωνία αξιών: Η μείωση του εργατικού κόστους μειώνει την αξία της ζωής

Το δυστύχημα στην Πλατεία Βικτωρίας αποκαλύπτει και πολλά ζητήματα που αφορούν τον τομέα της εργασίας στην χώρα μας. Έχουν γίνει εγκληματικά λάθη από τις κυβερνήσεις, οι οποίες με το πρόσχημα της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, μείωσαν δραματικά το εργασιακό κόστος λόγω της απροθυμίας τους να λάβουν μέτρα σε τομείς που είναι πραγματικά καθοριστικοί για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.

Η μείωση του εργατικού κόστους πέραν των άλλων προβλημάτων, επηρέασε καθοριστικά την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών σε πολλούς τομείς για τους εξής λόγους:

1. Απολύθηκαν πολλοί έμπειροι τεχνίτες –εργαζόμενοι-υπάλληλοι για να μειωθεί το εργατικό κόστος. Πολλοί συνταξιοδοτήθηκαν για να μην πληγούν από τις ρυθμίσεις στο ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό.

2. Στην θέση τους, όπου υπήρχε ανάγκη, προσλήφθηκαν πολλοί ανειδίκευτοι, κυρίως μετανάστες και ενισχύθηκαν οι περιστασιακές-εποχιακές προσλήψεις.

3. Πολλοί έμπειροι αλλά και νέοι με εξειδικεύσεις και δυναμισμό έφυγαν από την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να μειωθεί το καταρτισμένο εργατικό δυναμικό της χώρας.

4. Η υψηλή φορολογία και ο αγώνας επιβίωσης δεν επιτρέπει στις εταιρείες να επενδύσουν στην πιστοποίηση της ποιότητας στην εργασία και στην ασφάλεια, καθώς και στην εισαγωγή ασφαλέστερων τεχνολογιών στις υλικοτεχνικές υποδομές.

5. Η μαύρη εργασία που έχει αυξηθεί, μειώνει τις ποιοτικές απαιτήσεις, τους ελέγχους, τις διατάξεις ασφαλείας αλλά και την αναγκαία επαγγελματική υπευθυνότητα.

6. Το δικαστικό σύστημα και οι καθυστερήσεις του δεν βοηθούν στον θεσμικό εκσυγχρονισμό του εργασιακού περιβάλλοντος σε όλους τους τομείς και στην ασφάλεια.

Όπως αποδεικνύεται στην πράξη, παρά την μείωση του εργατικού κόστους, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας δεν βελτιώθηκε. Αντιθέτως επηρεάζεται δραματικά η ποιότητα των εργασιών και η ασφάλεια ΟΛΩΝ μας.

Οι πιο σημαντικοί παράγοντες για την ανταγωνιστικότητα, όπως επαναλαμβάνεται βασανιστικά σε όλες τις μελέτες έγκριτων διεθνών οργανισμών, είναι η ποιότητα της εργασίας και των παραγομένων προϊόντων της, η διαθεσιμότητα και η παραγωγικότητα του εργασιακού δυναμικού της χώρας, συμπεριλαμβανομένων των ερευνητών, επιστημόνων και μηχανικών, και οπωσδήποτε η ικανότητα δημιουργίας καινοτομίας. Στην δεύτερη θέση κατατάσσεται το οικονομικό, εμπορικό και φορολογικό σύστημα μιας χώρας.

Ευθύνη έχουν όλες οι κυβερνήσεις που αποδέχθηκαν την υποβάθμιση της εργασίας ως λύση, αντί να ασχοληθούν με τον διαρθρωτικό και δομικό μετασχηματισμό της οικονομίας και να ελέγξουν από την πρώτη στιγμή το πολυδάπανο δημόσιο (που σημειωτέον επί ΣΥΡΙΖΑ αυξάνει τις δαπάνες του κατά 1,7 δις ευρώ).

Δεν πρέπει να αποδεχθούμε εκπτώσεις στην ποιότητα και στην ασφάλεια στην εργασία, γιατί κινδυνεύουν ζωές και αυτό που συντελείται στην Ελλάδα σήμερα υποβαθμίζει την ποιότητα και την αξία της ζωής όλων μας.